RAPMONSTER (5 ธ.ค. 2016): จุดวิกฤต

 

บังทันโซนยอนดันได้รางวัลแดซังแล้วครับ

อัลบั้มแห่งปีงาน MMA, และศิลปินแห่งปีงาน MAMA

เป็นเรื่องที่ไม่อยากจะเชื่อจริงๆ ช่วงนี้นี่ผ่านเรื่องที่ไม่อยากจะเชื่อไปกี่ครั้งแล้วนะ อย่างที่ผมพูดออกปากอยู่หลายครั้งล่ะครับว่าความฝันนี้เป็นจริง หรือความจริงนี้คือฝัน มันฟุ้งไปหมดเลยครับ

ถึงผมจะรับปากไว้ไม่รู้กี่อย่างว่าอย่ายึดติดกับสถานะและคำจำกัดความ แต่แดซัง.. แดซังกับตำแหน่งศิลปินแห่งปีนั้น ด้วยน้ำหนักของตัวเองมันเองแล้วสำหรับผมมันเป็นสิ่งที่ต่างออกไปครับ

ทั้งแต่ก่อน ทั้งตอนนี้ ได้รับคำถามมากมายเลยว่า พลังของบังทันโซนยอนดันคืออะไร? สเน่ห์มาจากไหน? ไปได้สวยได้ไง? ผมก็ตอบไปด้วยความลังเลและกังวล แต่ความจริงผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจริงๆ แล้วมันคืออะไร อาจจะฟังดูแดกดัน แต่ผมยังคิดเลยว่า หรือความ ‘ไม่รู้’ คือพลังของพวกเรา

ผมจะเพิ่งพูดไปเอง แต่กระทั่งตอนนี้พวกเราก็ยังไม่รู้เลย ทำไมพูดดีกับเราขนาดนั้น.. สิ่งที่เรากำลังทำอยู่ มันมีความหมายอะไร จะมีอะไรหลงเหลือ จะหนักหนาขนาดไหน ทำไมเราถึงได้รับความรักมากมายขนาดนี้ จริงๆ ผมก็ไม่รู้เลยเหมือนกัน มันอาจจะแปลกๆ แต่เดี๋ยวมันก็คงจะดีขึ้นเอง แค่เรารับรู้เกี่ยวกับเพลง การแสดง เมมเบอร์ และความรู้สึกขอบคุณที่เรามีต่อแฟนๆ แค่นั้นก็พอ

ทุกๆ วันตอนเช้าㅡลุกจากที่นอนบ้าง กลับลงไปนอนบ้างㅡก็เริ่มต้นหรือจบวันด้วยความรู้สึกขอบคุณนะครับ ด้วยความรู้สึกขอบคุณต่อโลก ถ้าเราพลาดไปก้าวนึงเราอาจจะตกลงสู่เหวลึก แต่ด้วยความเชื่อ ความกระตือรือร้นที่เราต่างมี และความช่วยเหลือของหลายๆ คน ทำให้เราสามารถขึ้นมาได้อย่างรู้สึกขอบคุณ อา ผมรู้สึกขอบคุณอากาศวันนี้จัง ขอบคุณท้องฟ้าที่สดใส ขอบคุณฝนที่ตกลงมาในวันที่ฟ้ามัวหมอง ขอบคุณและขอบคุณครอบครัวกับเพื่อนๆ และคนมากมายที่รักในตัวผม อา ผมรู้สึกขอบคุณซะจริงๆ ต้องขอบคุณจริงๆ เลย

บางทีถ้าเรารู้มาตั้งแต่แรกว่าทางที่เราเดินมามันเป็นเหว ตอนเป็นเด็กฝึกเราอาจจะวิ่งไปซ่อนตัวอยู่ที่ไหนสักที่ไปแล้ว หรือไม่ก็อาจจะไม่ได้เริ่มต้นเลย ถ้าผมไม่ได้อยู่ในประวัติศาสตร์ ชีวิตผมคงไม่ได้เป็นเหมือนตอนนี้เปล่านะ? ผมเลยรู้สึกขอบคุณครับ ขอโทษและขอบคุณ กับตัวผมเอง กับโลกนี้ และกับผู้คน

ใจของผมยังเหมือนเดิมครับ ไม่ว่าโลกนี้จะกำหนดให้เราอยู่ในตำแหน่งไหน เราก็อยากจะสบตากันจากระดับสายตาเดียวกันใช่มั้ยล่ะครับ ถ้าทุกคนเอาผมขี่คอให้ผมเห็นโลกที่แตกต่างออกไป ผมก็อยากจะให้ทุกคนขี่คอผมเหมือนกัน คำว่า understand เริ่มจาก under-stand ไง แล้วเราก็เป็นมนุษย์เหมือนกันไง ดีใจและเสียใจ หวาดกลัวและก้าวผ่าน หัวเราะและร้องไห้

ผมรู้สึกว่าทางที่เราต้องเดินจากนี้ไปมันเป็นอีกโลกหนึ่ง เป็นโลกใหม่ จากนี้ ไม่ว่าอะไรมันจะเกิด ก็อาจเกิดขึ้นได้อยากจะเห็นกับตาเหมือนกันว่าพวกเราจะไปได้ถึงไหน  ไม่สงสัยหรอครับว่าเราจะบินไปได้ถึงไหน เราผ่านหลายอย่างมาด้วยกัน ผมมีความเชื่อมั่นคลุมเครือๆ ว่าในอนาคตเราจะสามารถทำเรื่องดีๆ หลายๆ อย่างที่เราคาดไม่ถึงไปได้ด้วยกันครับ ผมคิดตลอดว่าความคลุมเครือมันไม่ดีล่ะนะ แต่ในโลกนี้ไม่มีความคลุมเครือไหนที่รู้สึกดีขนาดนี้อีกแล้วล่ะครับ

ใช่ครับทุกคน แดซังล่ะครับ ผมน่ะมีความทะเยอทยานมาตลอดแต่มันก็เป็นฝันอันส่องประกายที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อนเหมือนกัน ขอบคุณที่นำมันมาออกมาให้ได้เห็นด้วยกันนะครับ แต่ละวันผมได้รู้สึกและรู้จักตัวเองว่าผมเป็นใครเพราะทุกคนนี่แหละครับ เมื่อวานผมเดินที่คลองอยู่แล้วก็เก็บใบไม้ที่ร่วงขึ้นมา มันทำให้ผมนึกถึงสมัยเด็กตอนที่ผมเก็บใบเมเปิ้ลสีแดงไว้เหมือนที่คั่นหนังสือ และเอามันส่งจดหมายไปให้เพื่อนคนสำคัญ ทุกวันนี้ผมก็เป็นแบบนี้ล่ะครับ ในใจของทุกคนก็คงจะมีใบเมเปิ้ลสีแดงอยู่สักใบเหมือนกัน เรามาเดิน ประคอง และคอยดูกันครับว่าเราจะเป็นยังไงต่อไป วันนี้ก็ขอบคุณนะครับ ขอบคุณครับ

ที่มา | แฟนคาเฟ่
แปลจากเกาหลีเป็นไทยโดย CANDYCLOVER