ARMY คนธรรมดาที่มีพลังอัศจรรย์ในตัวเอง

ทุกวันนี้นอกจากผู้เขียนจะเป็นแฟนคลับของ บังทัน ฯ แล้ว ยังเป็น ARMY ที่เป็นติ่ง เหล่าบรรดา ARMY อีกที ARMY กลุ่มคนธรรมดา ที่อบอวลไปด้วยพลังงานดี ๆ ARMY คนธรรมดาที่มีพลังอัศจรรย์ในตัวเอง

เราแต่ละคนมีความแตกต่างเฉพาะตัว อาจจะมีอะไรที่คล้ายคลึงกัน แต่ไม่เหมือนกันอย่างสมบูรณ์แน่นอน และบางครั้งความแตกต่างของเราแต่ละคนถูกกดทับด้วยระบบบางอย่าง จนกระทั่งหากมีใครสักคนกล้าพอที่จะแสดงความเป็นตัวเองออกมา ดูเหมือนจะถูกต่อต้าน มากกว่า เปิดใจยอมรับ

เด็กหญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ตรงมุมห้องเรียน ขีด ๆ เขียน ๆ บางอย่างลงบนกระดาษ ออกมาเป็นรูปธรรมชาติบ้าง ผู้คนบ้าง ในขณะที่เพื่อน ๆ ออกไปเล่นอย่างสนุก นอกอาคารเรียน ด้วยการที่เด็กหญิงตัวเล็กไม่ชอบเล่นกีฬา เขาจึงกลายเป็นคนที่ “ไม่เข้าพวก” ในทันที ผู้เขียนเองคงไม่สามารถเข้าใจความรู้สึกของเด็กผู้หญิงคนนั้นได้ ถ้าผู้เขียนไม่ใช่เด็กหญิงตัวเล็กคนนั้น

ความรู้สึกไม่เป็นที่ยอมรับ ความรู้สึกที่ท่วมท้นไปด้วยคำถามว่า เราผิดปกติใช่ไหมที่ไม่เก่งเลขเหมือนคนอื่น ? ร่างกายมีปัญหาหรือเปล่าทำไมไม่มีแรงเล่นกีฬาอย่างใครเขา ? และอีกหลาย ๆ คำถามตามมา(เป็นเด็กมีปมแหละดูออก 55) และผู้เขียนคิดว่า ARMY หลายคนคงเจอเหตุการณ์บางอย่างที่คล้ายคลึงกันและอาจจะยังเป็นสิ่งที่ติดอยู่ในใจ

การรู้จัก บังทัน ฯ เป็นการช่วยให้ผู้เขียนค้นพบความสบายใจที่จะแสดงความเป็นตัวเองในที่สุด การได้รู้จักและติดตามบังทัน ฯ เป็นความโชคดีอย่างหนึ่งในชีวิต และการที่ได้รู้จัก ARMY ก็ถือเป็นของขวัญของตังเองด้วยเช่นกัน

การออกมาแสดงความสามารถบางอย่าง การกล้าออกจากตัวเอง การกล้าแสดงความรู้สึก จนกระทั่ง การปลอบประโลมกัน ของบรรดา ARMY โดยมี บังทัน ฯ เป็นสะพานเชื่อม ทำให้เกิดความน่ารักขึ้นในโลกที่เต็มไปด้วยความยุ่งเหยิงใบนี้ขึ้น

ถึงแม้จะมีกลุ่มคนที่เห็นต่าง อาจจะมองว่าเป็นการกระทำเพราะคลั่งไคล้ศิลปินเพียงเท่านั้น เป็นการคลั่งอย่างงมงาย หรือ เป็นเพียงความนิยมของสังคมเพียงเท่านั้น แต่สำหรับมุมมองของผู้เขียนเอง ซึ่งเพิ่งได้รู้จัก และ สัมผัส กับ สังคมของ บังทัน ฯ และ ARMY เห็นว่า หากการเพียงการคลั่งไคล้ศิลปิน แล้วสามารถเยียวยาจิตใจได้ สามารถคลายปมบางอย่างที่มีอยู่ในใจออกไปได้บ้าง หากสิ่งนี้เป็นพื้นที่ปลอดภัย และสามารถหาใครสักคนคอยรับฟังได้ การทำความเข้าใจและยอมรับความแตกต่าง ควรจะเป็นที่มนุษย์เราควรตระหนักให้ความสำคัญไม่ใช่หรือ ถ้าอย่างนั้นการคลังไคล้ศิลปินก็ไม่ใช่สิ่งที่ไร้แก่นสารแต่หากมีคุณค่าในตัวเองด้วยเช่นกัน(ไม่เคยมีอะไรไร้สาระหรอก ถ้าเราลองเปิดใจ)

สุดท้ายแล้ว ผู้เขียนเองเปรียบ บังทัน ฯ เป็นเสมือน สิ่งแวดล้อม และ บรรดา ARMY เป็นดั่ง หิ่งห้อย ตัวน้อย เพราะเราจะสามารถเห็นหิ่งห้อยได้ ในสภาพแวดล้อมที่ดีเท่านั้น ถึงแม้หิ่งห้อยจะมีแสงสว่างเพียงน้อยนิด แต่ก็เป็นแสงสว่างที่มาจากตัวเอง เช่นเดียวกับ ARMY มนุษย์ตัวเล็ก ๆ ธรรมดา ที่ได้เป็นตัวของตังเอง

ขอบคุณ บังทัน ฯ ขอบคุณเพื่อน ARMY ที่กล้าเป็นตัวของตัวเอง ขอบคุณที่ทำให้ความธรรดา ๆ กลายเป็นพลังความอัศจรรย์ขึ้นมา ขอบคุณนะคะ

เขียนโดย: iamlucky23