RAPMONSTER (1 มี.ค. 2017): ช่วงนี้

เป็นหนึ่งสัปดาห์ที่ไม่ทันรู้เนื้อรู้ตัวเลยนะครับเนี่ย ยังไม่ได้ส่งคำขอบคุณเป็นเรื่องเป็นราวด้วยซ้ำ ตอนนี้เลยเขียนโพสท์อยู่บนเตียงเนี่ยล่ะครับ

มีหลายสิ่งหลายอย่างที่อยากจะพูดมากเลยแต่มันอัดอั้นและไม่มีที่ให้ผมได้พรั่งพรู ผมเลยตั้งหน้าตั้งตารอเวลาที่จะแชร์ความรู้สึกกับตัวเองอย่างสบายๆ แต่สภาพมันไม่เอื้ออำนวยเลยแอบเศร้าอยู่เหมือนกันครับ

ถึงยังไงมันก็เป็นหนึ่งสัปดาห์ที่สบายใจที่สุดจากงานแฟนไซน์ จากจดหมาย จากถ้อยคำที่ส่งมาให้ จากสายตาและใบหน้าของทุกคนที่มองพวกเราครับ ผมมีความมั่นใจเพิ่มขึ้นมาอีกหน่อยเลย ว่าผมจะเป็นคนที่ดีขึ้นได้อย่างแน่นอน ว่าเพราะหลายสิ่งหลายอย่างถูกกำหนดมาแล้วเลยจะยอม รับมันอย่างใจเย็นและรับมือกับมันอย่างมีสติได้ ผมรู้สึกได้เลยจากคำพูด จากตอนจับมือและสบตากับทุกคน

หวังว่าสายตาของผมจะเป็นประกายเดียวกับที่ทุกคนมองผมนะครับ ในขณะที่ผมยิ่งมั่นใจในความเชื่อที่ว่าคนที่ไม่เข้าใจในความตั้งใจจริงมีมากพอกับคนที่เข้าใจ ผมก็ยิ่งเปิดใจได้มากขึ้น ผมน่ะอยากได้รับความรักมากขึ้นในฐานะตัวผมที่ดียิ่งขึ้นจากตัวตนของผมเอง ผมคิดว่ามันเป็นอะไรที่โชคดีมากๆ ที่ผมมีความรู้สึกและความคิดแบบนี้ได้ในอายุยี่สิบสี่

เพราะฉะนั้นถ้าคุณรักผม ก็ขอให้เฝ้ามองผมอย่างสบายๆ ขึ้นสักนิดนะครับ ก็เส้นทางเหล่านี้มันเป็นเส้นทางที่ถูกกำหนดมาให้ผม ผมอาจจะหนาวสั่นจากภายในตรงไหนสักที่ แต่ผมคิดว่าผมจะค่อยๆ แกร่งขึ้น ผมว่ามันชัดเจนอยู่แล้วว่า ณ ตอนนี้มันเป็นช่วงเวลาแห่งการดับความร้อนรุ่ม เมื่อไหร่ที่ผมอยากจะชินชาลง เพื่อนๆ เมมเบอร์ที่คอยมอง ที่กอดคอผมอยู่เงียบๆ และปลอบผมผ่านสายตาโดยไม่มีคำพูดใดๆ เป็นสิ่งที่เยียวยาผมได้อย่างมากเลยล่ะครับ การอยู่เพื่อกันมันคืออะไรกันลาะครับ มันก็คือการอยู่เพื่อกันนี่ล่ะครับ ได้แต่พยักหน้าซ้ำไปซ้ำมาว่าจริงๆ แล้วพวกเขาเข้าใกล้ความเป็นผู้ใหญ่มากกว่าผม

ยังไงผมคงทำสำเร็จได้สักทาง และถึงทำได้ ก็แน่นอนว่าจะเป็นตัวผมเอง ผมก็แค่มีลางสังหรณ์อย่างนั้น เพราะฉะนั้นถึงมันอาจจะไม่สบายเท่าไหร่ก็ยังยิ้มได้ครับ เหมือนกับการที่รอวันที่ใบไม้ผลิบาน แต่พอวันที่ใบไม้ผลิบานนั้นมาถึง วันที่เหน็บหนาวก็เวียนมาอีกครั้ง—แต่การที่รู้ว่าหลังฤดูหนาว ฤดูใบไม้ผลิจะมาถึงอีกครั้ง และจะเป็นฤดูหนาวอีกพอดี ก็ต่างจากการที่ไม่รู้มากเลยไม่ใช่หรอครับ

บางทีรู้สึกถึงเงาใต้เท้า แต่ก็ไม่ใช่ว่ารู้สึกอึดอัดกับมันขึ้นมาหรอก เพราะเจ้าเงานั่นมันติดอยู่ตรงนั้นนี่นา สุดท้ายแล้วผมเองก็ทำอะไรไม่ได้หรอกครับ ทุกคนก็คงเหมือนกัน ขอบคุณที่อยู่ด้วยกันมาในช่วงวันเวลาอันมืดหม่นเหมือนอุโมงค์ของผมนะครับ เหนือสิ่งอื่นใดเลยคือขอบคุณที่รับรู้และเชื่อใจแม้ผมจะเป็นเพียงคนแปลกหน้า ผมก็อยากรับรู้และเชื่อใจคุณเหมือนกัน จากนี้ผมจะพยายามสบายๆ ขึ้นอากาศก็ค่อยๆ อุ่นขึ้นแล้ว ถึงเราจะก้าวเดินอย่างสั่นๆ อยู่ แต่ถึงยังไงก็มีแสงอาทิตย์ส่องลงมาบ้างแล้วนี่ครับ ผมเชื่อว่าบางทีความสงบจะมาถึงชีวิตคุณและผมครับ

หนึ่งสัปดาห์ที่เหมือนฝัน ขอบคุณที่หัวเราะร้องไห้มาด้วยกันนะครับแม้จะทั้งเหนื่อยทั้งยุ่งก็ตาม ขอส่งคำขอบคุณทั้งหมดของผมเลยครับ แฟนเลทเทอร์ของผมนี้แด่พวกเขาเหล่าคนที่ผมชื่นชม คนที่ผมรัก คนที่อดทนที่จะได้รับการยอมรับอันควรค่าในชีวิตครับ!

ที่มา | แฟนคาเฟ่
แปลจากเกาหลีเป็นไทยโดย CANDYCLOVER

ทาง CANDYCLOVER มีความยินดีหากผู้อ่านเล็งเห็นประโยชน์ของคอนเทนต์นี้ และต้องการนำไปประกอบเอกสารหรือสื่อทางการศึกษา เผยแพร่ต่อบนโซเชียลมีเดีย รวมถึงนำไปผลิตของที่ระลึก เช่น Giveaway สำหรับแจกฟรี มิใช่การจัดจำหน่าย

หากต้องการนำข้อมูลไปใช้อ้างอิง กรุณาติดต่อทางอีเมลล์ bts.candyclover@gmail.com และรอการตอบกลับที่ระบุว่าอนุญาตแล้วเท่านั้น ยกเว้นกรณีการนำข้อมูลที่ “แปล เรียบเรียง หรือจัดทำโดย CANDYCLOVER” ไปรีโพสต์ ทำซ้ำ ดัดแปลง แก้ไข นำไปใช้ในเชิงพาณิชย์ รีโพสต์บนแฟนเพจ เว็บไซต์ หรือเว็บบอร์ด ที่มิใช่แพลตฟอร์มของ CANDYCLOVER พร้อมใส่เครดิตเองโดยที่ยังไม่ได้รับอนุญาต รวมถึงนำไปเป็นคอนเทนต์ทางสื่อโทรทัศน์ หรือกระทำการใด ๆ ก็ตามที่เข้าข่ายแอบอ้างผลงาน หากพบเห็นจะดำเนินคดีทางกฎหมายให้ถึงที่สุด

หากท่านชื่นชอบคอนเทนต์ที่ CANDYCLOVER นำเสนอ สามารถให้การสนับสนุนพวกเราได้ง่าย ๆ เพียง 1.) ไม่สนับสนุนแอคเคาต์ที่แอบอ้างข้อมูลที่แปลโดย CANDYCLOVER 2.) รีพอร์ตแอคเคาต์ดังกล่าวผ่านระบบของแพลตฟอร์มที่ท่านพบเห็นโพสต์ที่เข้าข่าย โดยเลือกหัวข้อ “ละเมิดลิขสิทธิ์” 3.) สนับสนุนค่ากาแฟทาง Ko-fi หรือ Patreon