화양연화 The Notes

August 13, 2017

ซอกจิน
13 June YEAR 22

หลังกลับจากทะเลแห่งนั้น เราต่างอยู่เพียงลำพัง

พวกเราต่างไม่ได้ติดต่อกันเหมือนกับตั้งใจไว้อย่างนั้นอยู่แล้ว เราทึกทักเอาว่าพวกเราต่างยังอยู่ จากกราฟฟิตี้ที่เหลือตามทาง, จากปั๊มน้ำมันที่ถูกเปิดไฟทิ้งไว้สว่างไสว, และจากเสียงเปียโนที่ได้ยินจากตึกเก่า ทุกๆ ครั้งภาพติดตาจากคืนนั้นฟื้นกลับคืนมาราวกับภาพลวงตา นัยน์ตาของแทฮยองที่ลุกโชนเหมือนเปลวไฟ, เหล่าสายตาที่มองมายังผมราวกับได้ยินเรื่องเหลือเชื่อ, มือของนัมจุนที่พยายามจะหยุดแทฮยอง, และตัวผมเองที่ไม่อาจทนได้และเขวี้ยงกำปั้นใส่แทฮยองออกไป

ผมหาแทฮยองที่หนีหายไปไม่พบ ที่พักริมทะเลหลังผมกลับมาไม่เหลือใคร สิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกตัวถึงสิ่งที่ทำไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้า มีเพียงแก้วน้ำแตก, คราบเลือดเกรอะกรัง และเศษขนมที่เหลืออยู่ ท่ามกล่างสิ่งเหล่านี้มีรูปหนึ่งอยู่ห่างออกไป ในรูปที่มีฉากหลังเป็นทะเลนั้น พวกเราโพสท่าและยิ้มหัวเราะร่าอยู่ด้วยกัน วันนี้เป็นอีกวันที่ผมเดินผ่านหน้าปั๊มน้ำมันไป สักวันหนึ่งวันที่เราจะได้พบกันอีกครั้งจะมาถึง วันที่เรายิ้มหัวเราะด้วยกันเหมือนในรูปนั้นจะมาถึง วันที่ผมจะกล้าเผชิญหน้ากับตัวเองอย่างถึงที่สุดจะมาถึง แต่ในตอนนี้นั้นมันยังไม่ถึงเวลา วันนี้เป็นอีกวันที่สายลมชุ่มฉ่ำพัดโชย และในเวลาต่อมาโทรศัพท์มือถือก็สั่นราวกับเป็นสัญญาเตือน บนหน้าจอปรากฎชื่อของโฮซอกขึ้นมา

“ฮยองครับ คืนนั้นจองกุกโดนรถชน”